Η Christiane Lemieux του DwellStudio μοιράζεται τις αγαπημένες της υπαίθριες αγορές

Η μάρκα οικιακού σχεδιασμού DwellStudio μόλις άνοιξε ένα εμβληματικό κατάστημα στη γειτονιά Soho της Νέας Υόρκης και το κατάστημα είναι εντυπωσιακό όχι μόνο για τα υφάσματα σαφάρι της δεκαετίας του 1970 και τα απαλά κομψά έπιπλα – υπάρχει επίσης μια εντυπωσιακά εκλεκτική συλλογή από vintage ευρήματα: αυτές οι βιβλιοθήκες, τα μπολ και Τα ειδώλια που η ιδρυτής του Dwell Studio Christiane Lemieux αρέσκεται να «στρώνει σε ένα χώρο για να του δώσει χαρακτήρα και πατίνα», λέει. Πού βρίσκει λοιπόν τέτοια εκλεκτικά αντικείμενα; Εδώ, τα αγαπημένα της υπαίθρια παζάρια σε όλο τον κόσμο.

Κορυφαίες υπαίθριες αγορές

Οι αγαπημένοι ψύλλοι του Lemieux

Η αγορά του Σαββατοκύριακου Chatuchak της Μπανγκόκ «Υπάρχει ένα τμήμα με αντίκες όπου έχω πάρει χειροποίητες περιέργειες—όμορφα φτιαγμένα ένθετα κουτιά, λακαρισμένα κύπελλα και χειροποίητα μπολ από ορείχαλκο που είναι μαύρα εξωτερικά και γυαλισμένα εσωτερικά—σε εξαιρετικές τιμές: $25 έως $100 για τα κουτιά και 50 $ για το μπολ.»

Η οδική αγορά Dongtai της Σαγκάης «Αυτός ο ενδιαφέρων δρόμος είναι γεμάτος με όλα τα είδη τέχνης και τα πιο όμορφα κινέζικα κομμάτια αντίκες: σκαλισμένο ελεφαντόδοντο, μικρά χυτά ειδώλια, μικρά ορειχάλκινα αντικείμενα σε ενδιαφέροντα σχήματα».

Lille, Braderie de Lille της Γαλλίας «Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου κάθε έτους, αυτή είναι μια καταπληκτική υπαίθρια αγορά που δέχεται σχεδόν ένα εκατομμύριο επισκέπτες κάθε χρόνο. Αναζητώ κρυστάλλινους πολυελαίους και γαλλικά έπιπλα για ανακαίνιση. Πολλά έπιπλα πηγαίνουν εδώ για να εμπνευστούν για νέα σχέδια.»

Porte de Clignancourt του Παρισιού και Marché aux Puces de la Porte de Vanves «Το Clignancourt έχει τα πάντα—τα αγαπημένα μου είναι τα όμορφα έπιπλα της Ευρώπης του μεσαίου αιώνα—και το Porte de Vanves μοιάζει περισσότερο με σοφίτα, με vintage υφάσματα και μπρικ-α-μπρακ σε κουτιά που περνάς. Αγόρασα τα δύο όμορφα κρυστάλλινα φώτα στη βιτρίνα του καταστήματος στο Clignancourt. Και δεδομένου ότι πρόκειται για μόνιμες αγορές, μερικοί από τους πάγκους είναι απλά όμορφοι—τόσο καλά εμπορευματοποιημένοι».

Vieux Marche du Grand Sablon των Βρυξελλών «Οι Βρυξέλλες είναι ό,τι ήταν το Παρίσι από άποψη τιμολόγησης. Σε αυτή την αγορά, τα Σάββατα στην κεντρική πλατεία της πόλης, βρήκα ασημένια παγώνια και ένα πλήρες σετ πορσελάνης Rosenthal με πλατίνα πάνω του που είναι τόσο όμορφο — και κοστίζει μόνο 80 $. Λατρεύω επίσης την κυριακάτικη πρωινή αγορά στο Βατερλό, όπου υπάρχουν 300 πάγκοι και πολλά ενδιαφέροντα, μικρά πράγματα.»

Παρουσίαση αντίκες στο Brimfield της Μασαχουσέτης « Μόλις βρήκαμε 11 πίνακες πουλιών που βγήκαν από το κλουβί μιας από τις παλιές επαύλεις του Steinway σε αυτήν την έκθεση. Είναι απλά τόσο φοβερό. Υπάρχουν vintage κοσμήματα, φωτιστικά και διάφορα αντικείμενα και είναι καλά οργανωμένο: είναι εύκολο για τον ερασιτέχνη υπαίθριο έμπορο να αγοράσει κάτι εκεί και να το στείλει στο σπίτι.»

Atlanta’s Scott Antique Market «Πάντα ρωτάω τους αντιπροσώπους για το πού παίρνουν καλά πράγματα, και αυτή υποτίθεται ότι είναι η καλύτερη υπαίθρια αγορά στη χώρα τώρα. Είναι μικρότερο και λιγότερο εξελιγμένο από μέρη όπως το Brimfield, πράγμα που σημαίνει ότι είναι φθηνότερο: οι υπαίθριες αγορές των βορειοανατολικών χωρών έχουν γίνει πολύ ακριβότερες τα τελευταία πέντε χρόνια».

Συμβουλές

Οι συμβουλές του Lemieux για να βρείτε το καλύτερο bric-a-brac στον κόσμο

• Φέρτε μετρητά . Είναι πολύ πιο εύκολο να διαπραγματευτείτε όταν δεν γράφετε επιταγή.

• Εάν είστε στο φράχτη, φύγετε . Μπορείτε εύκολα να καταλήξετε να ξοδεύετε πάρα πολλά, και αν αγαπάτε πραγματικά κάτι, θα το ξέρετε.

• Έλεγχος έναντι του eBay . Φέρνω πάντα το iPhone μου και αναζητώ τις τιμές για να βεβαιωθώ ότι έχω μια δίκαιη συμφωνία. [Σημείωση του συντάκτη: Το eBay διαθέτει μια εφαρμογή που σαρώνει γραμμωτούς κώδικες και σας ενημερώνει για το πόσο πουλάει αυτό το προϊόν αυτήν τη στιγμή στον ιστότοπο.]

• Η “Αντίκα” πρέπει να είναι πιστοποιημένη . Εάν κάτι είναι ακριβό και φαινομενικά αντίκα, αλλά δεν μπορείτε να επαληθεύσετε την αυθεντικότητά του, απομακρυνθείτε – υπάρχουν τόσα πολλά δολώματα και αλλαγές που το να ξοδέψετε πολλά χρήματα είναι ένας σημαντικός κίνδυνος.

• Πηγαίνετε πολύ μεγάλο ή πολύ μικρό . Αναζητώ ασυνήθιστα έργα τέχνης, συχνά σε μεγάλες κλίμακες, και ενδιαφέροντα, μοναδικά κομμάτια που μπορώ να βάλω σε ένα ράφι ή ένα τραπεζάκι του καφέ που θα προσθέσουν οπτικό ενδιαφέρον. Ένα μικροσκοπικό αντικείμενο μπορεί να φτιάξει ένα δωμάτιο γιατί πάντα θα το συνδέετε με ένα υπέροχο ταξίδι.

• Βρείτε μια υπαίθρια αγορά . Είτε κατευθύνομαι στη Φρανκφούρτη είτε στο Γκρίνσμπορο της Βόρειας Καρολίνας, ψάχνω στο Διαδίκτυο πριν φύγω και κάνω τα ψώνια σε μια υπαίθρια αγορά μέρος του σχεδίου μου για τον προορισμό. Κάθε πόλη έχει ένα, και είναι πάντα διασκεδαστικό να βλέπεις ποιος έχει αφήσει τι πού.

Best American Beach Resorts: Readers’ Choice Awards 2014

The Cloister – 95,7

Σε αυτό το επιβλητικό συγκρότημα του 1928 που σχεδιάστηκε από τον Addison Mizner, ανάμεσα στον Ατλαντικό και τον ποταμό Black Banks, μπορείτε να κάνετε μια βόλτα σε μια ιδιωτική παραλία πέντε μιλίων, να κάνετε βόλτα με άλογα ή να κάνετε κούνια σε τρία γήπεδα γκολφ 18 οπών. Τα δείπνα στο επιβλητικό Georgian Room, κάτω από χρυσούς και κρυστάλλινους πολυελαίους, σερβίρονται σε χειροποίητη πορσελάνη. Τα κομψά δωμάτια, με 24ωρη υπηρεσία μπάτλερ, διαθέτουν τούρκικα χαλιά, αντίκες και ευρωπαϊκά κλινοσκεπάσματα.

The Sanctuary at Kiawah Island – 95,5

Μόλις δέκα χρονών, το The Sanctuary μοιάζει ήδη σαν ένα κλασικό θέρετρο—περιτριγυρισμένο από πανύψηλες δρυς και θέα στον Ατλαντικό (εννέα στα δέκα δωμάτια βλέπουν στο νερό και έχουν μπαλκόνια). Εκτός της παραλίας μήκους δέκα μιλίων, 5 γήπεδα γκολφ πρωταθλήματος, 24 γήπεδα τένις και 6 πισίνες κρατούν τους επισκέπτες δραστήριους, ενώ τα δωμάτια διατηρούν μια ήρεμη, εκλεπτυσμένη ατμόσφαιρα σε στιλ Plantation.

Little Palm Island Resort amp; Spa, Little Torch Key

Inn by the Sea – 93,5

Μόλις μισή ώρα νότια του Πόρτλαντ, με θέα στην παρθένα παραλία Crescent Beach, μήκους ενός μιλίου, αυτό το χαρούμενο μικρό θέρετρο (μόνο 61 δωμάτια και εξοχικές κατοικίες με ναυτικά θέματα) απευθύνεται σε ενήλικες, παιδιά και κατοικίδια. Η κωπηλασία με κανό στον κόλπο Casco με εκπαιδευτές του LL Bean, η αφήγηση στο γρασίδι, οι περίπατοι στη φύση με οδηγούς Audubon και τα ψητά marshmallow στην άκρη ενός υπαίθριου λάκκου με φωτιά προσθέτουν στην αυθεντική γοητεία του Down East.

Watercolor Inn amp; Resort – 92,4

Ένα πολύ αγαπημένο αγαπημένο Panhandle, που βρίσκεται ανάμεσα σε ψηλούς αμμόλοφους κοντά στα εστιατόρια και τα καταστήματα της προγραμματισμένης κοινότητας του Seaside (τα δωμάτια του 3ου και 4ου ορόφου έχουν υπέροχη θέα στον κόλπο, τα μπανγκαλόου έχουν υπαίθρια ντους και μικρές αυλές). Οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν κανό, καγιάκ, stand-up paddle boarding και ηλεκτρική βαρκάδα στη Δυτική Λίμνη, καθώς και ποδηλασία μέσα σε δασώδη δάση όταν οι άνθρωποι δεν τεμπελιάζουν στην μεγάλη άμμο στο κατώφλι τους.

Ριτζ-Κάρλτον Νάπολη – 92,2

Με θέα στον Κόλπο του Μεξικού, αυτό το θέρετρο σε μεσογειακό στιλ είναι γεμάτο με ευρωπαϊκή τέχνη και αντίκες, κρυστάλλινους πολυελαίους και μεταξωτά χαλιά (σημείωση: όλα εκτός από 11 δωμάτια έχουν ιδιωτικά μπαλκόνια και θέα στο νερό). Πέρα από την παραλία, ένα τεράστιο σπα τριών επιπέδων με εξωτερική πισίνα ορυκτών περιποιείται τους ενήλικες, ενώ τα παιδιά μπορούν να συμμετέχουν στο διασκεδαστικό κέντρο Nature’s Wonder με 11 ενυδρεία, ένα εργαστήριο επιστημών και Wonder Walks.

Four Seasons Hualalai στο Historic Ka’upulehu – 95,4

Ένα τέλειο παράδειγμα θέρετρου που έχει σχεδιαστεί για να ταιριάζει στο περιβάλλον του—αυτό το υπερτροπικό ακίνητο βρίσκεται ανάμεσα στη θάλασσα και ένα νέο γήπεδο γκολφ, κάθε δωμάτιο έχει ιδιωτικό lanai (οι μονάδες στο ισόγειο περιλαμβάνουν υπαίθρια ντους) και υπάρχει ακόμη και ένα πολιτιστικό κέντρο της Χαβάης . Από επτά υδάτινα στοιχεία, το ένα είναι μια θερμαινόμενη πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων, το άλλο ένα ενυδρείο 1,8 εκατομμυρίων γαλονιών γεμάτο με 3.000 τροπικά ψάρια και το άλλο είναι μια τεράστια πισίνα με βυθοκόμματα λαξευμένη απευθείας στον βράχο λάβας μπροστά στον ωκεανό – για την περίπτωση που σας κουράσει ποτέ. τον ίδιο τον Ειρηνικό!

Four Seasons Resort Maui στο Wailea – 94,8

Λιγότερο επίσημα από άλλα θέρετρα Four Seasons και με μια εκπληκτική τοποθεσία στην παραλία Wailea, αυτό το αγαπημένο για οικογένειες έχει ένα δωρεάν πρόγραμμα Kids for All Seasons, δωρεάν χρήση των βρεφικών εξαρτημάτων που προτιμάτε να αφήσετε στο σπίτι (καρότσια, πάρκα, οθόνες, παιδικά καρεκλάκια, ακόμη και αναδυόμενες σκηνές για την παραλία) και παιδικά μενού σε κάθε εστιατόρια. Οι ηλικιωμένοι μπορούν να κάνουν κρουαζιέρα για χελώνες, ακτίνες και καμπουροφάλαινες με κανό (με ειδικούς οδηγούς) ή να κάνουν κράτηση σε ένα πολύ ιδιωτικό Missoni Cabana δίπλα στην πισίνα για μια μέρα χωρίς να κάνετε απολύτως τίποτα.

Four Seasons Resort Lanai στο Manele Bay – 94,7

Ένα πανέμορφο θέρετρο χαμηλών τόνων με εκτάσεις γεμάτες καταρράκτες, κήπους, ρυάκια και λιμνούλες με λωτούς, βρίσκεται σε έναν βράχο με θέα τον τέλειο κόλπο Hulopo’e, στην ξηρή νότια ακτή του νησιού. Τα απαλά κύματα στην παραλία είναι ιδανικά για σέρφινγκ και ο εξοπλισμός με αναπνευστήρα είναι δωρεάν για όλους τους επισκέπτες—καθιστώντας αυτό έναν ακόμη νικητή για οικογένειες με παιδιά όλων των ηλικιών (και γονείς που θέλουν να χαϊδευτούν με Evian spritzers και κρύα φρούτα δίπλα στην πισίνα).

Montage Laguna Beach – 94,0

Κρυμμένο ακριβώς έξω από την πολυσύχναστη εθνική οδό Pacific Coast, αυτό το θέρετρο 30 στρεμμάτων σε στιλ τέχνης και χειροτεχνίας βρίσκεται στην κορυφή μιας μπλόφας με θέα σε έναν τέλειο μικρό παραλιακό κολπίσκο διάσπαρτο με πισίνες παλίρροιας. Έργα καλλιτεχνών της Καλιφόρνιας στις αρχές του 20ου αιώνα γεμίζουν τους κομψούς δημόσιους χώρους και τα δωμάτια, οι άνθρωποι ενθουσιάζονται με το φαγητό του σεφ Craig Strong στο Studio, με θέα στον Ειρηνικό, και παρόλο που αισθάνεται ένα εκατομμύριο μίλια από οπουδήποτε, απέχει μόνο 5 λεπτά με το αυτοκίνητο στο funky, στο κέντρο της πόλης Laguna Beach.

Περισσότερα από το Condé Nast Traveler

Το καλύτερο μαξιλάρι ταξιδιού που ξέρω

lt; pgt;[#image: /photos/53e30667c2d3f39d3610fc14]||||||lt; pgt;lt; emgt;Το lt; ahref=”http://magellans.co.uk/store/In_Flight_Comfort___PillowsIF383?Args=amp;refchan=S Travel Komfort Kollar από lt; ahref=”http://magellans.co.uk/store/catalog?Args=”gt;του Magellan lt; pgt;Για να παραδεχτώ ότι παίρνω και διαβάζω, lt; ahref=”http://www.flyertalk .com/talkmail/”gt;TalkMail–ένα δεκαπενθήμερο ενημερωτικό δελτίο που ξεχωρίζει τα τρέχοντα καλύτερα θέματα στο lt; ahref=”www.flyertalk.com”gt;FlyerTalk, το αγαπημένο μου διαδικτυακό φόρουμ — είναι να παραδεχτώ πόσο ταξιδιωτικός είμαι . (Αναρωτιέμαι αν το lt; ahref=”http://www.geekytraveller.com”gt;Το Geeky Traveler παίρνει και το TalkMail;) Τέλος πάντων, από την έκδοση αυτής της εβδομάδας:lt; blockquotegt;lt; pgt;lt; emgt;Γεια σου. Ναι, εσύ με τα πεσμένα βλέφαρα, τον άκαμπτο λαιμό, και μπερδεμένα μαλλιά. Ξετσαλακώστε το ελαφρύ σακάκι σας, σηκώστε το κεφάλι σας από τον ώμο του συναδέλφου σας και πάρτε ένα αξιοπρεπές μαξιλάρι ταξιδιού. Μην το κάνετε μόνο για τον εαυτό σας, κάντε το για όλους μας 😉 lt; brgt;lt; ahref=”http://flyertalk.com/forum/showthread.php?t=593050″gt;http://flyertalk.com /forum/showthread.php?t=593050 lt; pgt;Ως κάποιος που έχει χρησιμοποιήσει ΠΟΛΛΑ ένα ταξιδιωτικό μαξιλάρι και πιστεύει ότι βρήκε το καλύτερο, φυσικά έπρεπε να κάνω κλικ. . . . χρησιμοποίησε ΠΟΛΛΑ ένα ταξιδιωτικό μαξιλάρι και πιστεύει ότι βρήκε το καλύτερο, φυσικά έπρεπε να κάνω κλικ. . . . χρησιμοποίησε ΠΟΛΛΑ ένα ταξιδιωτικό μαξιλάρι και πιστεύει ότι βρήκε το καλύτερο, φυσικά έπρεπε να κάνω κλικ. . . .

Και η πίστη μου στο FlyerTalk επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά: Οι FT συμφωνούν απόλυτα μαζί μου για το φουσκωτό Komfort Kollar. Επειδή εκτείνεται μέχρι το λαιμό σας, το κεφάλι σας υποστηρίζεται και ο λαιμός σας προστατεύεται ανεξάρτητα από την περίεργη θέση του, ειδικά αν είναι λυγισμένο προς τα εμπρός ενώ διαβάζετε ή κοιμάστε.

Το μαξιλάρι είναι επίσης ευέλικτο: Μερικές φορές δεν το χρησιμοποιώ καν στον λαιμό μου. Ας πούμε ότι βρίσκομαι σε ένα κάθισμα παραθύρου σε ένα 737, όπου η πλευρά του αεροπλάνου καμπυλώνει προς τα μέσα με τέτοια κλίση που το υποβραχιόνιο είναι ουσιαστικά άχρηστο. Ας πούμε ότι προσπαθώ να κρατήσω το χέρι μου σηκωμένο επειδή κρατάω ένα βιβλίο. Απλώς τοποθετώ το Komfort Kollar πάνω από το υποβραχιόνιο και στηρίζω το χέρι μου σε αυτό. Είναι το τέλειο ύψος.

Εντάξει, αυτή την εβδομάδα σας είπα τόσο για το αυτοφουσκωτό μαξιλάρι καθίσματος όσο και για το κολάρο Komfort — που σημαίνει ότι έχω χαρίσει περισσότερο από αρκετό από τον Απρίλιο μου, στον οποίο θα αποκαλύψω τα καλύτερα προϊόντα και ανακουφιστικά για ζωής στον προπονητή. Τα χείλη μου είναι πλέον σφραγισμένα σε αυτό το θέμα μέχρι τον Απρίλιο.

[

](http://www.concierge.com/images/cnt/blogs/perrinpost/wendy_perrin_bio.html)

Είναι το καλοκαίρι του ποδηλάτου—Και οι γυναίκες πρωτοστατούν

Μέχρι πρόσφατα, οι ποδηλάτες θεωρούνταν μια αρκετά εξειδικευμένη ομάδα ανθρώπων. Το 2018, μια έκθεση Statista έδειξε ότι λίγο περισσότερο από το 10 τοις εκατό των Αμερικανών έκαναν ποδήλατο σε τακτική βάση. Υπήρχε επίσης ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ των φύλων: Δεδομένα από εταιρείες κοινής χρήσης ποδηλάτων, όπως η Citibike της Νέας Υόρκης και η Divvy του Σικάγο, αποκάλυψαν πρόσφατα ότι υπήρχαν τρεις άνδρες για κάθε γυναίκα σε ένα ποδήλατο. το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ αναφέρει ότι αυτό το χάσμα υπάρχει σε χώρες σε όλο τον κόσμο.

Το εύρος του ποιος είναι ένας ποδηλάτης – και πώς μοιάζει ένας ποδηλάτης – ήταν απίστευτα στενό. «Πολλοί άνθρωποι έχουν πει πόσο αποκλειστικός είναι αυτός ο κόσμος της ποδηλασίας και ότι ποτέ δεν ένιωσαν ότι είχαν προσκληθεί να γίνουν μέρος του», λέει η Sara Sanei, η οποία διοργανώνει διαδηλώσεις ποδηλασίας Ride for Black Lives στο Λος Άντζελες από τότε. Ενδέχεται. «Πάντα επιδεικνυόταν ως ελιτίστικο άθλημα». Χαρακτηρίζεται επίσης από λεπτούς, λευκούς άντρες — στολισμένους με πολύ ακριβό εξοπλισμό.

Αυτό το καλοκαίρι, όμως, όλο και περισσότερες γυναίκες επενδύουν σε δικά τους ποδήλατα. Όλοι αναζητούν ένα μέσο ασφαλούς μετακίνησης κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης πανδημίας και υπάρχει μια παγκόσμια λαχτάρα για καθαρό αέρα μετά από μήνες καραντίνας. Και όπως έχει δει ο Sanei, τα ποδήλατα έχουν γίνει επίσης εξέχουσα δύναμη στις διαμαρτυρίες Black Lives Matter που συνεχίζονται σε ολόκληρη τη χώρα, με αφιερωμένες επιδείξεις ποδηλάτων να συγκεντρώνουν πλήθη που ανέρχονται σε χιλιάδες. Το ποδήλατο έχει γίνει τόσο δημοφιλές τους τελευταίους μήνες, που είναι δύσκολο να πιάσεις ακόμα και ένα ποδήλατο αυτή τη στιγμή. Έχουν γίνει ένα μέσο μεταφοράς, μια μορφή άσκησης, ένας τρόπος διαμαρτυρίας και, για πολλούς, ένας τρόπος επανασύνδεσης με την πόλη που ζουν.

Μιλήσαμε σε πέντε νέους ποδηλάτες για την καθολική χαρά να βλέπεις τον κόσμο σε δύο τροχούς—και τι χρειαζόταν για να νιώσεις δύναμη για να το κάνεις.

Nikki Ogunnaike

Ζω στη Νέα Υόρκη από το 2003 και ποτέ δεν σκέφτηκα να κάνω ποδήλατο στην πόλη. Απλώς δεν ένιωσα ποτέ άνετα. Αλλά πριν από μερικές εβδομάδες, ακριβώς τη στιγμή που ξεκινούσαν οι διαμαρτυρίες των Black Lives Matter, πολλοί φίλοι μου ήταν με ποδήλατα και ήθελα να συμβαδίσω μαζί τους. Έτσι ανέβηκα σε Citibike για πρώτη φορά και πήγαμε σε μια διαμαρτυρία στο Stonewall. Το να βρίσκομαι στους δρόμους και να είναι άδειο μου έδωσε αυτό το συναίσθημα, σαν να ήμουν 14 ετών και να κυκλοφορώ ξανά με το ποδήλατό μου με φίλους. Ένιωσα μια αίσθηση αυτονομίας.

Ήθελα να το αποτυπώσω για τον εαυτό μου, οπότε κατέληξα να αγοράσω ένα τυπικό Cannondale από την Paragon. Έκανα το πρώτο μου ταξίδι σόλο από εδώ στο Gramercy στο Domino Park, το οποίο ήταν υπέροχο, και πέρασα τη γέφυρα Williamsburg για πρώτη φορά μόνος μου. Έχω μια καλή φίλη που ζει στο Upper West Side, και έχει ένα ποδήλατο, οπότε θα πάμε με το ποδήλατο στο Χάρλεμ για δείπνο.

Δεν νομίζω ότι συνειδητοποίησα πόσοι από τους φίλους μου είχαν ποδήλατα, ειδικά από τη στιγμή που πάντα παίρναμε το Uber και το τρένο πριν από αυτό. Αλλά έχω πολλούς φίλους που εργάζονται στη βιομηχανία της μόδας που πάντα έλεγαν ότι το να κυκλοφορείς από παράσταση σε επίδειξη, ειδικά τον Σεπτέμβριο [κατά τη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας], ήταν το καλύτερο με ποδήλατο. Πάντα ήξερα λοιπόν ότι υπήρχαν κομψές γυναίκες που κάνουν ποδήλατο.

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο απελευθερωτικό από το να πας με το ποδήλατό σου και να κάνεις βόλτα στην πόλη το καλοκαίρι».

Είμαι fashion editor, οπότε χρειάζομαι ένα σακίδιο Prada. Επίσης, ξεφορτώνομαι τα πράγματα, γιατί ξέρω ότι τα ρούχα μου στο μέλλον θα πρέπει να περιλαμβάνουν πιο χρηστικά πράγματα για την ποδηλασία. Αυτήν τη στιγμή, η στολή μου για ποδηλασία είναι είτε μια ολόσωμη φόρμα, όπως αυτή του Alex Mills, είτε ένα σορτς και ένα τοπ που αναπνέει. Συνήθως βάζω ένα γείσο ή καπέλο στο σακίδιο μου που μπορώ να φορέσω όταν βγάζω το κράνος μου.

Νομίζω ότι θα είναι σίγουρα η μέθοδος που θα χρησιμοποιήσω για να κυκλοφορώ στην πόλη στο μέλλον – χρησιμοποιώ το ποδήλατο για να φτάσω από το σημείο Α στο σημείο Β, αλλά είναι επίσης υπέροχο να κάνεις μια βόλτα 30 λεπτών και να νιώθεις όπως εγώ έκανε κάτι υγιεινό για την ημέρα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απελευθερωτικό από το να πας με το ποδήλατό σου και να κάνεις βόλτα στην πόλη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Νόι Νόιμαρκ

Πρόσφατα επέστρεψα στο Νάσβιλ μετά από περίπου ενάμιση χρόνο. Έφτασα εδώ, αγόρασα ένα σπίτι, μετακόμισα με τον πρώην φίλο μου που είχε πάει σε μεγάλες αποστάσεις, ένας μεγάλος ανεμοστρόβιλος έπληξε τη γειτονιά μου τον Μάρτιο και μετά αρχίσαμε να μπαίνουμε σε καραντίνα. Έχουν συμβεί πολλά.

Κάνω ποδήλατο εδώ και χρόνια, αλλά ποτέ δεν έχω αφοσιωθεί πραγματικά σε αυτό. Όταν ζούσα στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο, οδηγούσα τις μετοχές του ποδηλάτου. Παρά το γεγονός ότι οδηγούσα πάντα σε τρομακτικές συνθήκες κυκλοφορίας, ένιωθα πάντα χαλαρή στην οδήγηση—μου άρεσε. Όταν έφτασα στο Νάσβιλ, σκέφτηκα να αγοράσω ένα ποδήλατο και όταν έγινε η καραντίνα, αποφάσισα ότι ήταν ώρα. Χαίρομαι που πήρα ένα πριν από την παγκόσμια έλλειψη ποδηλάτων.

Στο παρελθόν, κατά κάποιον τρόπο αντιλήφθηκα ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι πραγματικοί ποδηλάτες, και το έκανα πάντα χωρίς πολλή σκέψη. Δεν έχω τον εξοπλισμό, δεν έχω το ποδήλατο. Αλλά έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει σημασία, και μπορώ να το απολαύσω εντελώς ως χόμπι, ξεχωριστά από το να πρέπει να αγωνιστώ ή να είμαι ανταγωνιστικός. Είμαι ενθουσιασμένος που είμαι ποδηλάτης χωρίς να χρειάζεται να χωράω σε όποια στερεότυπα υπάρχουν.

Μία από τις πρώτες βόλτες που έκανα ήταν στους δρόμους της πόλης βόρεια του κέντρου της πόλης, στη συνέχεια κατά μήκος του Greenway που εκτείνεται από την περιοχή Salemtown και Germantown – ένα μέρος της πόλης που έχει γίνει πολύ ευγενικό τα τελευταία χρόνια – μέχρι το γήπεδο γκολφ Ted Rhodes. Το Greenway συνδέει πολύ διαφορετικές γειτονιές του Νάσβιλ σε μια μεγάλη έκταση, για όλους στην κοινότητα, την οποία αγαπώ.

Αυτή ήταν επίσης η πρώτη μου γεύση για μερικές από τις πιο έντονες ζημιές από ανεμοστρόβιλο. Ανοίγει τα μάτια. Κατά μήκος του ποταμού, πολυκατοικίες έχουν εγκαταλειφθεί, κυβερνητικά κτίρια έχουν μόλις καταστραφεί. Το Nashville πέρασε δύσκολους μήνες και οι βόλτες μου με το ποδήλατο στην πόλη το έδειξαν αυτό, ενώ επίσης έδειξαν ό,τι πρέπει να αγαπήσω σε αυτήν την πόλη. Όταν τρέχω, ακούω πάντα μουσική ή ένα podcast ή ένα βιβλίο. Όχι όμως όταν κάνω ποδήλατο, για λόγους ασφαλείας. Είναι πραγματικά η μόνη φορά, ποτέ, που είμαι τελείως ήσυχος. Βλέπω νέα πράγματα.

Μπριάνα Βένσκους

Ζω στην Elysian Valley στο Λος Άντζελες όπου εργάζομαι στην τηλεόραση ως ηθοποιός. Όταν έγινε η καραντίνα, λόγω έλλειψης καλύτερων λέξεων, βαριόμουν ελαφρώς. Οδηγώ μοτοσυκλέτες, οπότε έχω συνηθίσει να είμαι σε δύο τροχούς στην πόλη, αλλά έλαβα αυτή την καραντίνα ως εξαίρεση όλων των μηχανοκίνητων οχημάτων. Όταν είμαι σε μοτοσυκλέτα, πρέπει ακόμα να πάω να πάρω βενζίνη και να αλληλεπιδράσω με τους ανθρώπους. Η ιδέα της αυτοκινούμενης με ποδήλατο μου φαινόταν η πιο ασφαλής.

Το μεγαλύτερο πακέτο ήταν η επανασύνδεση με πράγματα που βρίσκονται αμέσως γύρω μου. Υπάρχει κάτι υπέροχο στη χρήση ενός ποδηλάτου για να εξερευνήσετε τη γειτονιά σας. Όταν είσαι σε ένα ποδήλατο, αισθάνεσαι τον αέρα γύρω σου, μυρίζεις τις μυρωδιές, βλέπεις τα δέντρα.

«Υπάρχει αυτή η ιδιότητα για ένα άτομο που είναι σε ένα ποδήλατο, νιώθοντας απλώς τον άνεμο να φυσάει εναντίον του – είναι αυτή η παιδική χαρά».

Ήταν επίσης ανακούφιση που, κάνοντας ποδήλατο, έβλεπα άλλους ανθρώπους για πρώτη φορά. Έχω λύκο, οπότε πρέπει να μείνω μακριά από μεγάλες ομάδες ανθρώπων (συνεχίζω να ακούω τη φωνή της μητέρας μου στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου). Αλλά σε ένα ποδήλατο, ακόμη και από 20 πόδια μακριά, αν δω κάποιον, του δίνω ένα κύμα και χαμογελάει, και υπάρχει κοινότητα χωρίς να χρειάζεται να επικοινωνήσουμε. Είναι πραγματικά δύσκολο να συνδεθείτε με άτομα από το σπίτι σας και είναι εξαιρετικά δύσκολο να το κάνετε μέσω τηλεφώνου ή Διαδικτύου. Αλλά υπάρχει αυτή η ιδιότητα σε ένα άτομο που είναι σε ένα ποδήλατο, νιώθοντας απλώς τον άνεμο να φυσάει εναντίον του—είναι αυτή η παιδική χαρά.

Μόλις τα πράγματα επανέλθουν στην πλήρη εξέλιξη του Λος Άντζελες, δεν ξέρω πόσο άνετα θα νιώσω με ένα ποδήλατο γύρω από όλα αυτά τα αυτοκίνητα. Αλλά έχω κάνει καλή δουλειά για να βρω μέρη που να αισθάνονται ασφαλή. Ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο να είναι η ενσωμάτωση άλλων ανθρώπων πίσω στην ποδηλασία μου. Αλλά θα ήμουν ηλίθιος αν δεν το συνεχίσω – νιώθω μια τέτοια σύνδεση με το μέρος που ζω σε σχέση με πριν.

Runako Allsopp

Όταν ξεκίνησε η πανδημία, ένιωσα σαν να με κρατούσαν όμηρο στο σπίτι μου. Εργάζομαι ως εισαγγελέας στο DC, οπότε με όλη τη νομοθεσία έκτακτης ανάγκης COVID-19 σε εξέλιξη, δεχόμουν τις κλήσεις από το κοινό κυριολεκτικά στη μέση της αλλαγής της πάνας του μωρού μου και της βοήθειας της 10χρονης κόρης μου με το Zoom. Σε εκείνο το σημείο, μερικές φορές οδηγούσα σε ένα παντοπωλείο και καθόμουν στο αυτοκίνητό μου για να έχω ολόκληρα πέντε λεπτά για τον εαυτό μου.

Σκεφτόμουν να αγοράσω ένα ποδήλατο για μερικούς μήνες, και καθώς η πίεση αυξανόταν, ένιωσα ότι, . Άρχισα λοιπόν να ψάχνω στο διαδίκτυο αργά ένα βράδυ και τελικά βρήκα αυτό το καταδρομικό Electra Loft στον ιστότοπο της REI. Είχα τόσο όμορφες αναμνήσεις από το ποδήλατο από τότε που ήμουν πολύ νεότερος—τελευταία φορά έκανα ποδήλατο πριν από περίπου 30 χρόνια—αλλά θυμήθηκα πόσο χαρούμενος και ελεύθερος ένιωθα.

Εφόσον αγόρασα το ποδήλατό μου, θέλω να ξυπνήσω πολύ νωρίς το πρωί. Κάνω τοπικά μονοπάτια ποδηλασίας και βάζω στη γειτονιά μου. Νιώθω ότι έχω κάτι να περιμένω. Όταν αγχώνομαι στη μέση της εργάσιμης ημέρας, απλώς σηκώνομαι, πιάνω το ποδήλατό μου και σκοπεύω να επιστρέψω σε 30 λεπτά. Προκαλώ επίσης τον εαυτό μου να κάνω μια δουλειά με το ποδήλατο που κάνω συνήθως με το αυτοκίνητο. Μακάρι η ποδηλασία να ήταν περισσότερο μια τακτική δραστηριότητα στις ΗΠΑ, παρόμοια με μέρη όπως η Ολλανδία, όπου σχεδόν όλοι, μεγάλοι ή νέοι και διαφόρων σχημάτων και μεγεθών, κάνουν ποδήλατο ως κανονικό τρόπο ζωής.

Νομίζω ότι το ποδήλατο μπορεί να φαίνεται τρομακτικό γιατί το μόνο που βλέπεις συνήθως στο δρόμο είναι λεπτοί άντρες με πλήρη εξοπλισμό ποδηλασίας και ακριβά κράνη, σκυμμένοι πίσω από το τιμόνι τους, να τρέχουν με ταχύτητα στο δρόμο και αναρωτιέσαι πώς θα ταιριάξεις. Μόλις άρχισα να κάνω ποδήλατο, άρχισε να ψάχνει για κοινότητες ποδηλατών που μοιάζουν περισσότερο με εμένα, ανθρώπους που κάνουν ποδήλατο για διασκέδαση, χωρίς όλο τον εξοπλισμό. Υπάρχουν ομάδες στο Facebook που ονομάζονται Bike for Fun και Black Girls Do Bike.

Θέλω πραγματικά οι άλλοι να ξέρουν πόσο υπέροχο και συναρπαστικό είναι – όλοι ήθελαν ένα ποδήλατο όταν ήταν μικροί, απλά ξεχνάμε με κάποιο τρόπο. Μπορεί να μην έχω προγραμματίσει ένα υπέροχο μεγάλο ταξίδι όπως τα περισσότερα καλοκαίρια, αλλά το ποδήλατο είναι μια καθημερινή περιπέτεια.

Hilena Tibebe

Μόλις ξεκίνησα να κάνω ποδήλατο ξανά μετά από 7 χρόνια παύσης. Ζούσα στο Χάρλεμ και το διαμέρισμά μου εκείνη την εποχή πήρε φωτιά. Έχασα τα πάντα, συμπεριλαμβανομένου του ποδηλάτου μου. Ήταν πραγματικά δύσκολο για μένα να αγοράσω ένα νέο ποδήλατο μετά από αυτό.

Και μετά έγινε η καραντίνα. Άρχισα να προσφέρω εθελοντικά δύο φορές την εβδομάδα στο New York Cares, παρέχοντας γεύματα σε εκείνους των 60 ετών και άνω που δεν μπορούσαν να ψωνίσουν μόνοι τους. Απλώς ήταν πιο λογικό να αγοράσω ένα ποδήλατο.

«Κάθε φορά που ανέβαινα στο ποδήλατό μου, ένιωθα μια αίσθηση ελευθερίας, ενδυνάμωσης και κινητικότητας, που είναι δύσκολο να βρεις ως μαύρη γυναίκα στην Αμερική».

Τότε επέστρεψε η αγάπη μου για το ποδήλατο. Κάθε φορά που ανέβαινα στο ποδήλατό μου, ένιωθα μια αίσθηση ελευθερίας, ενδυνάμωσης και κινητικότητας, κάτι που είναι δύσκολο να βρεις ως μαύρη γυναίκα στην Αμερική. Όταν είμαι σε ένα ποδήλατο, νιώθω ότι μπορώ να κάνω οτιδήποτε μπορεί οποιοσδήποτε άλλος. Μπορώ να δραπετεύσω όποτε θέλω, μπορώ να χρησιμοποιήσω ένα ποδήλατο ως μορφή διαλογισμού. Μερικές φορές είναι μια πνευματική εμπειρία.

Πήγα στην πρώτη μου διαμαρτυρία με ποδήλατο στα τέλη Μαΐου και συνειδητοποίησα τη σημασία που έχουν σε αυτό το κίνημα. Αυτό δεν υπήρχε το 2013 όταν ξεκίνησε το Black Lives Matter. Τα ποδήλατα είναι απαραίτητα για τις τρέχουσες διαδηλώσεις γιατί μπορούν να προχωρήσουν και να μπλοκάρουν τους δρόμους, μπορούν να αποκλείσουν τη γέφυρα του Μπρούκλιν. Τα ποδήλατα έχουν γίνει επίσης ένα εργαλείο της πολιτικής σε αυτήν την πόλη – ακόμα και όταν περπατάμε, οι άνθρωποι θα κορνάρουν και θα ουρλιάζουν, ακόμα κι αν δεν ουρλιάζουμε “Οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία!” Έμαθα επίσης για τους Street Riders και άρχισα να παρακολουθώ τις βόλτες τους για δικαιοσύνη.

Ένας φωτογράφος μου έστειλε ένα φυλλάδιο για τη δεύτερη Μαρτίου στην Ουάσιγκτον, στις 28 Αυγούστου, και σκέφτηκα, Μετά σκέφτηκα, Πόσο συναρπαστικό είναι να κάνεις απλώς ένα ποδήλατο, να ταξιδεύεις, σε τέσσερις διαφορετικές πολιτείες. Το δημοσίευσα στο Instagram και οι άνθρωποι έστειλαν email που ήθελαν να συμμετάσχουν. Τώρα έχουμε δημιουργήσει έναν οργανισμό που ονομάζεται Ride to DC και έχουμε πάνω από 1.000 ακόλουθους. Ελπίζουμε ότι η βόλτα θα αυξήσει την ευαισθητοποίηση ότι χρειαζόμαστε περισσότερους μαύρους και καφέ ανθρώπους με ποδήλατα, ώστε να μπορούν να αισθάνονται ακριβώς αυτό που νιώθω εγώ όταν είμαι σε ένα. Θέλουμε να καλλιεργήσουμε μια κουλτούρα όπου όλοι νιώθουν ευπρόσδεκτοι.

Η Christiane Lemieux του DwellStudio μοιράζεται τις αγαπημένες της υπαίθριες αγορές, τα καλύτερα αμερικανικά παραλιακά θέρετρα: Readers’ Choice Awards 2014, Το καλύτερο ταξιδιωτικό μαξιλάρι που ξέρω, είναι το καλοκαίρι του ποδηλάτου — Και οι γυναίκες ηγούνται